Sisler altında bir şehirdir yaşadığımız, sonsuzluğun kıyısında durur gibidir. Yalnızlığımızı tül gibi sarar sarmalar bu şehrin sisleri... Bozkırın kalbinde sığındığımız son limandır, söylenmemiş en hüzünlü türküdür dudaklarda...Seversin bu şehrin her mevsimini; pembe beyaz ilkbaharlarını, sarı sıcak yazlarını, yaprak yaprak dökülen sonbaharlarını, puslu soğuk kışlarını... Yaşamak biraz kaderdir bu şehirde, dillerde duadır edilen her nefeste...Efsaneye göre; bu şehrin kalesine çıkıp oradan şehre bir kez bakan bir daha gidemez, bağlanır kalırmış ya güle sevdalanan bülbül gibi...Hani şehrin meydanındaki taşı kucaklayan gözü yaşlı ehli dertlerin dilekleri kabul olur, muratlarına ererlermiş ya .... Ve şehrin fatihi Emir Karatekin kaledeki ebedi istirahatgahından bizleri korur kollarmış, o manevi tülden kanatlarıyla... Kalbimiz iyilikle dolar, içimiz huzur bulurmuş.
Ama... Yine de içini yakan dileklerini buz gibi Kucaklama Taşı'na sarılıp dileyen sabır taşına dönmüş anneler varmış bu şehirde, bir de dertlere deva yarenler...
Bin yıldır işgal görmemiş, bayrağı inmemiş bir ildir benim memleketim. Kahramanlığın, vatan aşkının kitabını yazmıştır Tarih sayfalarına “ Çanakkale Geçilmez!” yazdıran bizim atalarımız.Fetih yıllarının vazgeçilmez akıncısı, Milli Mücadele'nin şahadete susamış neferi de Çankırı insanıdır. Benim atalarım Kurtuluş Savaşında yediden yetmişe varlık göstermiştir. İnebolu' da karaya çıkarılan cephaneler kahraman analarımız tarafından cepheye taşınmıştır. Çankırı kadını kahramanlığı ve vatan sevgisiyle çilekeş Türk Kadını'nın sembolü olmuştur. İşte Yanığın Emine evladının örtüsünü cepheye taşıdığı merminin üstünüörterken "Millet malıdır, zarar görmesin" demiştirKardeşlerim; tozuna, tuzuna, kızına kurban olduğum yarenler diyarı memleketimin insanı Ulu Önder Atatürk Çankırı'yı onurlandırdığında kurbanlar kesmiş, yoluna dört tane zafer takı donatmış, çiçekler serpmiş; Atasına en içten duygularla seslenmiştir. "Vatan babası, yetimler atası sefa geldiniz..."Bahtımın yıldızısın Çankırı, gözüm açıp görüp sevdiğim, kaderimsin Çankırı, şehitlerin yurdusun, buram buram hüzünsün Çankırı... Memleketim ahhhhhh! memleketim; türküsü ayrı güzel, manisi ayrı güzel memleketim....Kaşların mildir güzel
Gel beni güldür güzel
Hanemiz ayrı ise
Kalbimiz birdir güzel
Ak gülüm pembe gülüm
Söylesene bülbülüm
Ne dedim de darıldım
Çürüsün benim dilim
Ata bindim kuruldum
Kız ben sana vuruldum
Keşke vurulmasaydım
Çankırı'ya duyuldum..."
*Maniler Çankırı Araştırmaları Dergisi’nden alınmıştır.