Emekli olan ancak atölyesini kapatmayan Terzi Kamil, terzilik mesleğinin eski canlılığından çok uzakta olması nedeniyle boş durmayı sevmediğinden kendisini ahşap işlemeye adadı. 66 yaşına rağmen hayata bağlılıktan hiçbir şey kaybetmeyen Kamil Gökçe, eline destlere dahi almamışken, 2 yıl önce ahşaptan mini ancak sevimli kanepe, koltuk, sandık yaparak işe başladı. Çevresi tarafından yeteneğini geliştirmesi yönünde teşvik edilen Gökçe’ye şevk geldi. Gökçe daha çok; ev, tarihi konaklar, helikopter, araba çeşitleri, tren üzerinde çalışarak kendisini geliştirdikçe geliştirdi. Kamil Gökçe’nin eserlerinde özellikle ışık ve ses düzeni, bilgisi dâhilinde hareket olmazsa olmazı. Psikolojik yönden deşarj olduğunu, çalışırken yorulduğunu, ciddi paralar harcamasına rağmen nesneyi ortaya koyduğunda tüm yorgunluğunu unuttuğunu ifade eden Kamil Gökçe, başta torunları olmak üzere yakın dostlarına hediye ettiğinde “onların gözlerindeki ışıltı, yüzlerinde tebessüm dünyaya değiyor” diyor. İşyerinin küçük bir bölümünü atölye haline çeviren Kamil Gökçe, bozuk, atıl ev aletlerinden ihtiyacı olan en küçük parçalara ayırarak, bazen de ücreti karşılığı temin ettiği malzemeleri kullandığı amatör uğraşısı sonunda kesinlikle ücret talep etmiyor, “para ile satarsam o işin zevki kalmaz” diye ekliyor. Eski adı ile İmaret mevkiinde, gazetemiz idarehanesi karşısında yılların komşusu Kamil Gökçe, çevre esnafın da ilgi odağı. Kendisini kaptırdığı, adeta dünya ile ilişkisini kopardığı işyeri önünde çalışırken görenler merakla ne yaptığını izlemekten kendisini alamıyor. O soruları cevapsız bırakmayarak hem çalıştığı, hem de bitmiş eserlerini özellikleri ile tanıtmaktan büyük haz duyuyor. İşyerinin vitrinlerini süsleyen eserleri ile övünmeyi hak eden Kamil Gökçe’ye hedefini sorduğumuzda sağlığı ve işine de zaman ayırması gerektiği düşüncesi ile maketçiliği daha fazla geliştirmeyi düşünmediğini, sergi açmasının ise oldukça zor olduğu ifadesini kullandı.
