İş bulamayanlar, iş yokluğundan göç edenler, işçi bulamamaktan yakınanlar, iş beğenmeyenler… Bunlar iş hayatımızın olmazsa olmazları.
Üniversitelerin açılma haberi ile gündemden düşmeyen yurt, kiralık ev bulamama veya kiraların yüksek olması… Bu yüzden kayıtını dondurarak Çankırı’yı terk eden veya terk ettikleri iddia edilen öğrenciler… Öğrencilerin Çankırı’yı terk ettiği kimine göre doğru, kimine göre de asılsız olup yetkililerin; okumada gözü yok, bahane arıyorlar, bize ulaştılar da biz mi yer bulamadık söylemleri… Bunlar da eğitim hayatımızın olmazsa olmazı.
Öğrenci Cemal E.nin Twitter’den paylaştığı ifadelere katılırsınız katılmazsınız. Cemal’in bazı bölümleri abartılı gözlemlerine kulak asmamak mümkün değil. Duyarlı ve sorumluluk duygusu taşıyan her kişi veya kurumun ders çıkarmasında yarar var.
“12.10.2021 saat 22.21 sularında bu yazıyı yazmaktayım. Çankırı Karatekin Üniversitesi coğrafya bölümünü kazandım. Puanım yüksek olmasına, Kütahya vs tutmasına rağmen ablamın burada ( Çankırı) okuması sebebi ile (ekonomik) burayı yazmak zorunda kaldım. Rektörümüze daha öncesinde bir yazı iletmiştim. Fakat hiçbir konuda destek bulamadım. Bugün çok mutluydum. Okuyabilmek için kendime 750 TL’ ye ev tuttum. TOKİ tarafında. Kendime yorgan, yastık, çaydanlık ve tüp aldım. Çok mutluydum. Fakat yaklaşık 30 dakika öncesinde bir haber aldım. Mahalle bakkalı ‘Uluyazı’dan, ya da merkezden en son otobüs 10’ dedi. Başımdan kaynar sular aktı. Ve şu an yorganımın altında ağlayarak bunu yazıyorum. Merkezden ev tutamıyorum 1 yıllık peşinat isteyen insanlar bile var. Gerçekten hepsini Allah’ın adaletine bırakıyorum. Hiçbir yetkilinin yardımcı olmaması da trajikomik. Hakkımı helâl etmiyorum. Vatandaş olarak en basiti vergi hakkım var. Kesinlikle helal etmiyorum. Valilik binasını da bütün öğrenciler ve bu ile gelen veliler görmüşlerdir. O kadar büyük bir vali konağı yapılacağına; (Eskişehir Büyük Şehir olmasına rağmen böyle bir vali konağı yok) öğrencilere yurt yapılsaydı en az 1000 kişilik öğrenci yurdu yapılabilirdi. Şehirde imar sıkıntıları yaşanırken, yurtlarda ya da misafirhanelerde -biz kız öğrencilere öncelik tanıyoruz, erkek öğrenciler kendi başının çarelerine bakabilir- gibi yobazca düşünceleri de yargılıyorum. Evet ben memleketime dönüyorum… Ama bu insanlara hakkımı hiçbir şekilde helal etmiyorum. Bu şehir gelişmemiş diye sokaklarda gezen vatandaşlara da sadece bu şehrin gelişmesini çok beklersiniz diyerek öğrenciye destek vermeyen bu şehrin, öğrencilerden bu şehre destek ya da yatırım gibi bir düşünce içerisine kapılmamasını tavsiye ediyorum.”